నిష్పక్షపాత వాదన
నిష్పక్షపాత వాదన, జాతుల వాదం న్యాయానికి విరుద్దంగా వుందని పేర్కొంది. జంతువులను మనుషల కంటే హీనంగా చూడడాన్ని సమర్ధించడానికి వ్యతిరేకంగా ఇది నిలబడుతుంది. నిష్పాక్షికత నుండి వచ్చిన వాదన ప్రకారం, అటువంటి స్థానాన్ని కొనసాగించడం వివక్ష యొక్క ఒక రూపం.1
కింది మూడు ఆలోచనలను ఒకే సమయంలో సమర్థించలేమని వాదన చూపిస్తుంది:
(1) నిష్పక్షపాత పద్ధతిలో నిర్ణయం తీసుకున్నట్లయితే మాత్రమే నిర్ణయం న్యాయంగా ఉంటుంది.
(2) జంతువుల వలె మనం వివక్షకు గురైనట్లయితే, మనం దానిని అంగీకరించలేము.
(3) జంతువుల పట్ల వివక్ష ఆమోదయోగ్యమైనది.
మొదటి ఆలోచనని తిరస్కరించడం చాలా కష్టం. చాలా మంది ప్రజలు నీతి మరియు న్యాయం యొక్క ప్రాథమిక భావనగా భావించే దానికి విరుద్ధంగా ఉన్నందున దీని పరిణామాలు అపారంగా ఉంటాయి.
రెండవ ఆలోచనని కూడా తిరస్కరించడం చాలా కష్టం. జంతువులను మనం గౌరవించ కూడదనే ఉద్దేశ్యంతో, వాటి స్థానంలో మనం ఉంటే మనల్ని గౌరవించకూడదు అనే వాదనను సమర్థించే వారు ఉండవచ్చు. కానీ ఇది నిజంగా నమ్మడం కష్టం. మనం చిత్తశుద్ధితో ఉన్నట్లయితే, మానవులు సాధారణంగా జంతువుల పట్ల ప్రవర్తించే విధంగా (ఉదాహరణకు, వాటిని దోపిడీ చేయడంలో లేదా వాటికి సహాయం చేయడానికి నిరాకరించడంలో) ఇతరులు మన పట్ల ప్రవర్తించకూడదనే ఆలోచనను తిరస్కరించడం కష్టం.
మనం పైన పేర్కొన్న మొదటి రెండు ఆలోచనలను అంగీకరిస్తే, మనం మూడవ ఆలోచనని సమర్థించలేము – జంతువుల పట్ల వివక్ష ఆమోదయోగ్యమైనది అని మనం చెప్పలేము, ఎందుకంటే ఇది కొన్ని సందర్భాల్లో మనం న్యాయంగా భావించే వాటికి, ఇతర సందర్భాల్లో మనం న్యాయంగా భావించే వాటికి మధ్య వైరుధ్యాన్ని కలిగిస్తుంది. (ఆ వివక్షకు మనం గురవుతున్నామా లేదా అనే దానిపై మాత్రమే ఆధారపడి ఉంటుంది).
అయితే ఈ మూడు ఆలోచనలను అంగీకరించాలి అని పలువురు కోరుతున్నారు. ఈ వైరుధ్యాన్ని నివారించడానికి, మనం జంతువుల స్థానంలో వుంటే వాటి పట్ల ప్రవర్తించినట్లు మన పట్ల ప్రవర్తించకూడదు అనే విధంగా కొందరు కారణాలు చూపుతారు. ఉదాహరణకు, మనం మానవ జాతికి చెందిన వారిమి కాబట్టి లేదా ఇతర జంతువులలో లేని కొన్ని సామర్థ్యాలను కలిగి ఉన్నందున మనల్ని గౌరవించవలసి ఉంటుందని వారు చెప్పారు.
అయితే, అటువంటి ప్రతిస్పందన చెల్లదు. ఇతరుల స్థానంలో తమను తాము నిజంగా ఊహించుకునే ఎవరైనా అలాంటి వాదన చేయరు.
దీనిని పరిశీలించడానికి మరొక మార్గం ఏమిటంటే, ఏది న్యాయమైనదో ఆలోచించడంలో మనకు సహాయపడే ఊహాజనిత పరిస్థితిని ఊహించడం. మనం ప్రపంచంలో పుట్టబోతున్నామని మనకు తెలుసు కానీ మనం ఏ స్థానాన్ని ఆక్రమిస్తామో మనకు తెలియదు అని ఊహించుకోండి. మనం ఎలాంటి లింగం లేదా జాతులు అవుతామో, మన మేధో సామర్థ్యాలు ఎలా ఉంటాయో మనకు తెలియదని అనుకుందాం. మరియు ప్రపంచంలోని నైతిక మరియు రాజకీయ సూత్రాలు ఏమిటో మనం నిర్ణయించుకోగలిగాము అనుకోండి.2
ఈ ఊహాత్మక దృశ్యం దీని గురించి ఆలోచించడం కోసం ఉపయోగపడుతుంది ఎందుకంటే ఇది పరిస్థితుల యొక్క వాస్తవికతను సూచిస్తుంది. మరియు, ఇలాంటి సందర్భంలో, మనం ఎలా ప్రభావితం అవుతామో దాని ప్రకారం మనం ప్రవర్తిస్తే, ఎవరూ ఎలాంటి వివక్షకు గురికాకూడదనే వైఖరిని మనం సమర్థిస్తాము. మనకు నిర్దిష్ట సామర్థ్యాలు లేని కారణంగా మనపై వివక్షకు దారితీసే దేనినైనా మనం వ్యతిరేకిస్తాము. కొంతమంది నిర్దిష్ట సమూహానికి చెందినందున ఇతరుల కంటే ఎక్కువ ప్రయోజనాలను పొందాలనే వైఖరిని కూడా మనం తిరస్కరిస్తాము.
ఒక నిర్దిష్ట సమూహంలో సభ్యత్వం కేవలం అవకాశం మాత్రమే. (మరియు ఈ కారణంగానే, ఈ ప్రశ్న ప్రారంభంలో వివరించినట్లుగా, అటువంటి ఏకపక్ష ప్రాతిపదికన జాతులను సమర్థించడం ఎటువంటి సమర్థనను కలిగి ఉండదు.) జాతులవాదాన్ని సమర్థించే వారు వేరే జాతికి చెందినవారైతే, ఇప్పుడు జంతువులు అనుభవించే హానినే వారు అనుభవిస్తారు.
కాబట్టి, పైన వివరించిన పరిస్థితిలో, మనం నిజంగా నిష్పక్షపాతంగా ఉన్నట్లయితే, మనం జంతువుగా పుట్టే అవకాశం వుంటే, జంతువుల ప్రయోజనాలను తగినంతగా రక్షించే పరిస్థితిని మనం ఎంచుకుంటాము.3
వీటన్నింటికీ అర్థం, క్లుప్తంగా, మనం దానిని నిష్పక్షపాతంగా పరిగణిస్తే, జంతువుల పట్ల మనుషుల కంటే హీనంగా ప్రవర్తించడాన్ని మనం అంగీకరించము. అందువల్ల జంతువులను మనుషుల కంటే హీనంగా చూడాలనే వైఖరి అన్యాయం. ఇది ఒక రకమైన వివక్ష.3
అసమానంగా వ్యవహరించడం వల్ల, మనకు నష్టం వాటిల్లడం వల్ల, ఇతరులు ప్రయోజనం పొందే పరిస్థితులు ఆమోదయోగ్యం కాదని మనలో చాలామంది అనుకుంటారు. నిష్పాక్షికత అంటే, వ్యతిరేక సందర్భంలో, అసమానంగా వ్యవహరించడం వల్ల ఇతరులకు నష్టం వాటిల్లడం వల్ల మనం ప్రయోజనం పొందే పరిస్థితిని మనం అంగీకరించలేము. జాతులతో సహా స్థిరత్వం మరియు వివక్ష మధ్య మనం తప్పనిసరిగా ఎంపిక చేసుకోవాలని ఇది చూపిస్తుంది. మనం జంతువుల పట్ల వివక్ష చూపడం కొనసాగిస్తే, మనం ఇకపై న్యాయమైన మరియు స్థిరమైన మరియు నైతికంగా ఆమోదయోగ్యమైన స్థానాన్ని కొనసాగించలేము.
తదు పరి పఠనాలు
Baier, K. (1958) The moral point of view: A rational basis of ethics, Ithaca: Cornell University Press.
Barry, B. (1995) Justice as impartiality, Oxford: Oxford University Press.
Brandt, R. (1954) “The definition of an ‘ideal observer’ in ethics”, Philosophy and Phenomenological Research, 15, pp. 407-413.
Gert, B. (1995) “Moral impartiality”, Midwest Studies in Philosophy, 20, pp. 102-127.
Hare, R. M. (1981) Moral thinking, Oxford: Oxford University Press.
Harsanyi, J. C. (1977) Rational behavior and bargaining equilibrium in games and social situations, Cambridge: Cambridge University Press.
Henberg, M. C. (1978) “Impartiality”, Canadian Journal of Philosophy, 8, pp. 715-724.
Kekes, J. (1981) “Morality and impartiality”, American Philosophical Quarterly, 18, pp. 295-303.
Nagel, T. (1986) The view from nowhere, New York: Oxford University Press.
Nagel, T. (1991) Equality and partiality, New York: Oxford University Press.
Rawls, J. (2001) Justice as fairness: A Restatement, Cambridge: Belknap.
Sidgwick, H. (1907) The methods of ethics, 7th ed., London: Macmillan [accessed on 15 April 2018].
Singer, P. (1972) “Famine, affluence, and morality”, Philosophy and Public Affairs, 1, pp. 229-243.
Teitelman, M. (1972) “The limits of individualism”, Journal of Philosophy, 69, pp. 545-556.
Wolf, S. (1992) “Morality and partiality”, Philosophical Perspectives, 6, pp. 243-259.
గమనికలు
1 Lippert-Rasmussen, K. (2006) “Private discrimination: A prioritarian, desert-accommodating account”, San Diego Law Review, 43, pp. 817-856. Horta, O. (2010) “Discrimination in terms of moral exclusion”, Theoria: Swedish Journal of Philosophy, 76, pp. 346-364 [accessed on 13 February 2014].
2 The model on which this argument is based has been presented in Harsanyi, J. C. (1982) “Morality and the theory of rational behaviour”, in Sen, A. K. & Williams, B. A. O. (eds.) Utilitarianism and beyond, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 39-62; as well as in Brandt, R. B. (1979) A theory of the good and the right, Oxford: Clarendon. However, its best known presentation is in Rawls, J. (1999 [1971]) A theory of justice, rev. ed., Cambridge: Harvard University Press. An alternative conception can be seen also in Scanlon, T. M. (1998) What we owe to each other, Cambridge: Belknap.
3 For the application of this model to nonhuman animals see: VanDeVeer, D. (1979) “Of beasts, persons and the original position”, The Monist, 62, pp. 368-377; Rowlands, M. (2009 [1998]) Animal rights: Moral, theory and practice, 2nd ed., New York: Palgrave Macmillan. A work in which the idea that the conditions of justice derived from a position in which we examine the matter impartially does not entail equal consideration for nonhuman animals is criticized is Nussbaum, M. C. (2006) Frontiers of justice: Disability, nationality, species membership, Cambridge: Belknap. Other works in which the idea of justice for animals is defended but without a formulation as the one presented here are Regan, T. & VanDeVeer, D. (eds.) (1982) And justice for all, Totowa: Rowan and Littlefield; Opotow, S. (1993) “Animals and the scope of justice”, Journal of Social Issues, 49, pp. 71-86. See also VanDeVeer, D. (1987) “Interspecific justice”, The Monist, 22, pp. 55-79.